a day spent with Radiohead

Περπατάς στη χώρα του King of the Limps και καπνίζεις ένα τσιγάρο χαρούμενη γιατί στο δρόμο συναντάς όλους τους παλιούς και αγαπημένους. Κουνάς το χέρι στον Idioteque που φοράει σαγιονάρες και παλτό, έτσι γιατί είναι ιδιότροπος και ό,τι γουστάρει κάνει και λογαριασμό δε δίνει. Χαμογελάς στον Everything in each right place αλλά δεν κάνει καν τον κόπο να γυρίσει το βλέμμα του προς το μέρος σου γιατί είσαι τόσο ακατάστατη και αλλοπρόσαλη σε σύγκριση με το δικό του πεντάγραμμο που δεν έχει ούτε μία νότα περιττή. Πάντα ήταν περίεργος και όσες φορές συζητήσατε αντί να βάλεις το κεφάλι σου σε τάξη κατέληγες να αναρωτιέσαι για τη θεωρία της σχετικότητας και γιατί 2 μίλια συν 2 χιλιόμετρα ισούται με 5 λεπτά(2+2=5 ?). Προσποιείσαι την ευδιάθετη μπροστά στον Fade out ενώ ενδόμυχα σκέφτεσαι "χαλάς την πιάτσα, σε έμαθαν όλοι και απέκτησες κύρος και τουπε...αλλά τι φταίς εσύ που είσαι τόσο γαμάτος και έχεις και δρόμο με δικό σου όνομα...street spirit". Δεν πατάς ποτέ απο κει πια. Στρίβεις στη γωνία και συναντάς πολύ κόσμο να κοιτάει το αξιοθέατο. Α ναι,, είναι το House of cards. Κανείς δεν τολμάει να μπει μέσα...Εσύ μπαίνεις, σου σερβίρουν την πιο κρύα μπύρα στο ετοιμόρροπο μπαλκόνι με την καλύτερη θέα προς το In rainbows όπου τα χρώματα έχουν πάρει φωτιά και τα σύννεφα σχηματίζουν τόξα. Απόγευμα. Αποχαιρετάς και κλείνεις την πόρτα. Διασχίζεις τον κήπο και κόβεις ένα Lotus flower..αυτό είναι all i need. Ωραία η βόλτα, δε λέω αλλά έχεις και υποχρεώσεις σ'αυτή την πόλη.500 μέτρα πιο πέρα πρέπει να ταίσεις τα Weird Fishes για να ξαναγίνουν χρυσόψαρα. Μην ξεχνάς τι έγινε την τελευταία φορά που τα ξέχασες. Κατέληξαν Packed like sardines in a crushed tin box. Κρίμα, ντροπή και δάκρυα. Περνάει η ώρα και το βήμα σου γίνεται λίγο πιο γρήγορα και έντονο, σαν να περιμένεις το Rained all night. Λίγη βροχή στο πρόσωπο και στα χέρια και ξαφνικά θυμάσαι.Μένεις ακίνητη και ταραγμένη. Πως σου 'ρθε να περπατάς τόσο ξέγνοιαστα σ'α αυτή τη χώρα όπου η Karma police αναζητά άτομα σαν του λόγου σου επειδή You talk in maths..Σε πιάνει πανικός και οι παλάμες σου ιδρώνουν. Η πιο γρήγορη φυγή είνα ακριβώς δίπλα σου. Παραπατάς αναβαίνοντας τα 15 steps για να καταλήξεις σε Rows of houses. Απο εδώ δεν έρχονται ποτέ καθως είναι το προάστιο των Amnesiac ανθρώπων ή Might be wrong? Όχι, είσαι σίγουρη ότι βρίσκεσαι εκεί γιατί μόνο εκεί χτυπούν οι Morning Bells στις 9 το βράδυ. Σκοντάφτεις και πέφτεις πάνω σ'εναν τύπο. Ζητάς συγγνώμη και του εξηγείς ότι είσαι Creep ενώ αυτός σου συστίνεται σαν Paranoid android. Cool τύπος, περπατάει περίεργα και με ύφος ηθοποιού. Φέρεται σαν να σε γνωρίζει χρόνια και αρχίζει τα παράπονα για τους πόνους στο Iron lung του κάθε φορά που ο αέρας φυσάει βορειοδυτικά.Η βόλτα χάνει το ενδιαφέρον της. Έχει νυχτώσει και δεν υπάρχει ούτε Kid A στους δρόμους. Παρατάς τον τύπο μονάχο και ελπίζεις να βγεις απ' αυτή την πόλη πριν ακουστεί ο ήχος του Exit music και μείνεις κλειδωμένη μέσα. Καλύτερα να βολτάρεις στο Heligoland αύριο...

Κάθεσαι σε μια καρέκλα. Κοιτάς ευθεία, έπειτα κινείς το κεφάλι γεμάτο χρυσάφι προς τα δεξιά και μετά προς τα αριστερά. Σκέφτεσαι στίχους.Και τι πάει να πει δηλαδή " και μια αλήθεια βολική σαν ξυράφι " Σταυρώνεις τα πόδια και κινείσαι νευρικά. Tα αλλάζεις θέση και μετά ξανά. Ντάξει, καλά είναι έτσι. Στο χέρι σου έχεις ένα μολύβι, θα σκίσεις τη σελίδα από την υπερβολική πίεση. Έχεις πολλά να πεις, η σκέψη τρέχει και τα γράμματα χορεύουν δεξιά και αριστερά, δεν πατάνε σε γραμμές, άλλα χωρίς τόνους , το μ μοιάζει με το π. Ο ήλιος σου προκαλεί συνοφρύωμα στο μέτωπο και τα μάτια στενεύουν. Άκου να δεις, ο άξονας της γη κινήθηκε 10 εκατοστά; εγώ μια χαρά κοιμάμαι τα βράδια. Πονάω, αλλα η καρδιά δε πονάει ποτέ. Πεθαίνω. Μα καλά τι άτομο είναι αυτός ο Μorrisey;
Λιγότερο από ένα λεπτό παρατήρησης του εαυτού είναι αρκετό για να καταλάβεις τι παίζει. Πάω στα γρασίδια

Πως τολμάς να χαλάς τον ύπνο ενός ανθρώπου; Πως τολμάς να ταράζεις την ανθρώπινη ύπαρξη που ξεκουράζει το μυαλό της; Ποτέ μην μιλάς όταν βλέπεις τη μυϊκή παράλυση να συμβαίνει μπροστά σου. Άφησε το σώμα να κινηθεί όπως πραγματικά θέλει. Είναι η μόνη ώρα την ημέρας που μπορεί να το κάνει. Άφησε τα χέρια να σηκωθούν ασυναίσθητα και να καλύψουν το πρόσωπο μπροστά στο φως του ήλιου. Άσε τα χαρακτηριστικά του προσώπου να πάρουν τη λάθος έκφραση χωρίς ντροπή. Άσε τον ήχο να βγει από το στεγνό στόμα. Άσε την αναπνοή να μυρίζει λήθαργο... Άσε τις δικές σου καμπύλες να αναζητήσουν τις ξένες καμπύλες που ξεδιπλώνονται δίπλα σου προσπαθώντας να κατασταλάξουν σε νέα θέση.

Αμφιβολία είναι:
αβεβαιότητα, αμφισβήτηση, αμφιταλάντευση, ασάφεια, δισταγμός, δυσπιστία, ενδοιασμός, επιφύλαξη, σκεπτικισμός, υποψία..

in tate modern there was a sculture in a shape of a gigantic tarantula with the label "mother", just to show the web that you cannot run from..

roy lichtenstein had a painting called "Whaam" and had the shape and sound of an explosion, just to show the mind reaction in entangled situations like the one above.

the Distance between them the whole exhibition. there might be a reason..

Empty chairs at empty tables

Οι ανάγκες είναι βαμμένες με βαθύ κόκκινο, τα χρώματα της βαριάς αλλεργίας, ενώ οι σκέψεις είναι βαμμένες με τα χρώματα της βαριάς απομόνωσης. Η μελιτζάνα έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη μελαγχολία ενώ οι δύο δορυφόροι του Άρη είναι ο φόβος και ο πανικός. Πως καταλήγουν όλα να έχουν κοινό παράγοντα την ανθρώπινη αναζήτηση;

Where i end, you begin

Πως είναι αυτές οι ανάλαφρες βραδιές καμιά φορά που έχεις ανάλαφρη διάθεση και ανάλαφρη σκέψη και περπατάς ανάλαφρα; Σε κάτι τέτοιο παραπέμπει το σημερινό σκηνικό γύρω γύρω. Αντί για τους δρόμους του Dogville σήμερα διασχίζω το 2046 και κάνει γκρι κρύο. Καμιά φορά οι βραδιές μοιάζουν με τη ροή της αναπνοής στο σώμα, μυρίζουν καθαριότητα, ταξινόμηση και τακτοποιημένα ράφια..

Η Μεταμόρφωση

Στα τείχη της Ρόδου περιδιαβαίνουν οι κατσαρίδες της υγρασίας. Χάνονται στις χαραμάδες όταν τις πλησιάζεις ενώ οι γάτες μένουν ασάλευτες όταν τις προσπερνάς. Οι προσλαμβάνουσες αλλάζουν σχήματα όταν μπαίνουν στο μυαλό σου ενώ οι αράχνες κάνουν ακροβατικά δίπλα σου. H πόλη ανήκει στα εξόριστα πλάσματα της μόνο αργά στο σκοτάδι γιατί η νύχτα τους ανήκει δικαιωματικά. Τείνεις να αναζητάς και να ταυτίζεσαι τελικά με ότι πιο αυθεντικό υπάρχει γύρω σου και να ρωτάς τι μορφή αποκτά μέσα σου..