Η περιπέπετεια μοιάζει κάπως έτσι :
Ο Λέο περπατούσε στο δρόμο με έντονους, γρήγορους ρυθμούς ρίχνοντας κλεφτές ματιές προς τα πίσω του. Σε περίπτωση που αντιλαμβανόταν κάποια σκιά να ακουλουθεί νευρικούς ρυθμούς προς το μέρος του τότε έπρεπε πάλι να αρχίσει να κινείται απότομα και παρασιτικά μέχρι τον επόμενο κατάλληλο τοίχο. Τα τελευταία 40 λεπτά είχαν περάσει με ιδιαίτερη ανυπαρξία και κενό. Κανένα περίεργο βλέμμα, καμία αόριστη προσέγγιση. Κάποια στιγμή υποψιάστηκε κάποιο παιδί δίπλα του να απλώνει το χέρι του για να ακουμπήσει το πέτο του παλτού του. Κατέβασε το καπέλο του χαμηλότερα για να του καλύψει το πρόσωπο και έσφιξε τα χέρια του μέσα στα πράσινα γάντια. Είχε εξασκηθεί στην κίνηση εκατομμύρια φορές. Η διαδικασία δεν διαρκούσε παρά κάποια παράγωγα του δευτερολέπτου.
Οι αφηρημένες ιστορίες απαιτούν αφηρημένες εξηγήσεις από αφηρημένους αναγνώστες για να αποκτήσουν τα αφηρημένα τους νοήματα.
Συλλογίζεται ποτέ κανείς πόσες ασήμαντες πράξεις οδηγούν σε μία εξαιρετική ή πόσες αφηρημένες έννοιες οδηγούν σε μία καλή ιδέα ; Πόσα υποφερτά πράγματα σε οδηγούν στις "κάποιες στιγμές ευτυχίας" και τι εννοούσε ο Paul KLee όταν είπε "εγώ και το χρώμα είμαστε ένα"...
Έκθεση φωτογραφίας στην πόλη είχε τίτλο " 8 σπουδαστές φωτογραφίζουν τη συνήθεια", περιελάμβανε μία μεγάλη γκάμα από οδοντόβουρτσες, φίλτρα του καφέ και χέρια να δένουν κορδόνια παπουτσιών. Τελικά η μάζα είναι τόσο ανώνυμη που ακόμη κι αν παλεύεις για διαφορετικότητα δε ξεφεύγεις από το σύνολο αυτών που παλεύουν για διαφορετικότητα.
Σήμερα μου μίλησαν για μεγάλα και ανεξήγητα πράγματα. Μου είπαν ότι τη ζωή την καθορίζουν δύο πράγματα, η αντίφαση και η σχετικότητα. Ότι πάντα θα με ακολουθεί το δίδυμο "Ναι μεν, αλλά...." και ότι θα είμαι συνεχώς θωρακισμένη στην ανάγκη μου για το απόλυτο... Μετά η συζήτηση πήρε πιο ανάλαφρη μορφή καθώς δεν ήμασταν και για σοβαρά λόγια. Κάπως έτσι δηλαδή: Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει λάθος και σωστό αλλά ζούμε σε μία ενοχοποιητική κοινωνία. Η ενοχή χωρίζεται σε σωστή και λανθασμένη όμως.. Τελικά αναρωτήθηκα σε ποιόν δίνω εξετάσεις ;
Η περιπέπετεια μοιάζει κάπως έτσι :