Σήμερα μου μίλησαν για μεγάλα και ανεξήγητα πράγματα. Μου είπαν ότι τη ζωή την καθορίζουν δύο πράγματα, η αντίφαση και η σχετικότητα. Ότι πάντα θα με ακολουθεί το δίδυμο "Ναι μεν, αλλά...." και ότι θα είμαι συνεχώς θωρακισμένη στην ανάγκη μου για το απόλυτο... Μετά η συζήτηση πήρε πιο ανάλαφρη μορφή καθώς δεν ήμασταν και για σοβαρά λόγια. Κάπως έτσι δηλαδή: Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει λάθος και σωστό αλλά ζούμε σε μία ενοχοποιητική κοινωνία. Η ενοχή χωρίζεται σε σωστή και λανθασμένη όμως.. Τελικά αναρωτήθηκα σε ποιόν δίνω εξετάσεις ;